“Ik heb Albinisme, daarom zijn mijn ogen vanaf mijn geboorte heel slecht.” Richard Sikkes woont zelfstandig in Lemmerweg-Oost in Sneek en redt zich over het algemeen prima. “De laatste jaren viel mijn linker oog helemaal uit wegens glaucoom, een verhoogde oogdruk. Sinds mijn derde jaar heb ik een gehoorapparaat, ook mijn oren zijn erg slecht. Nu er corona heerst, is het leven voor mij totaal anders. Mensen komen niet meer spontaan op bezoek. Hulp en begeleiding vallen weg, alles gaat telefonisch. Ik leefde al in een soort isolement, maar nu voel ik me nog meer opgesloten. Alleen mijn thuishulp blijft gelukkig komen. Boodschappen doen is erg lastig geworden. Ik moet nu verplicht een winkelkar mee, waardoor ik mijn stok niet goed kan gebruiken. Mijn stok moet altijd mee, dat is eigenlijk mijn oog.”
Sinds de uitbraak van corona zijn er in deze rubriek Sudwest op syn best initiatieven van mensen of organisaties uitgelicht. Annajouk raakte geïnspireerd. “Onlangs las ik het stukje van Wessel, de student in Bolsward die boodschappen doet voor mensen die dit niet zelf meer kunnen of durven. Ik heb contact gezocht met Sociaal Collectief om te kijken of ik ook iets kon betekenen voor anderen. Zo ben ik bij Richard terecht gekomen.” Annajouk, 17 jaar, net geslaagd voor VWO, helpt Richard met boodschappen doen.
Tijdens de kennismaking krijgt Annajouk direct een bril op, zodat ze ervaart wat Richard nog kan zien. Ze kan zich niet voorstellen hoe het moet zijn om met zo weinig zicht de straat op te gaan. Richard heeft zelf een website gebouwd waar veel informatie op staat over het leven met een visuele of dubbele beperking. “De buitenwereld beseft amper wat het inhoudt om met een dubbele beperking te leven. Daardoor is er soms weinig begrip of aandacht voor ons. Op mijn website staan verhalen van lotgenoten en ervaringen uit de praktijk. Vooral de stok is heel belangrijk: laat maar zien dat je slechtziend bent, zodat mensen rekening met je kunnen houden. Op straat loopt iedereen met een grote boog om mij heen. In een winkel lopen ze bijna door me heen. Wij kunnen geen afstand houden, dan verwacht je dat anderen dat doen. Soms denk ik wel eens; wie is hier nu blind?”
“De volgende keer dat ik in de stad ben, zet ik mijn fiets netjes in het rek,” zegt Annajouk. “Dan weet ik zeker dat iedereen erlangs kan. Zo heeft de boodschap van Richard alvast één persoon bereikt.”
Voor meer informatie of contact: https://www.richardsikkes.nl/
(Artikel afkomstig uit het Sneeker Nieuwsblad)
