In het OOG en OOR huis stond al een aantal jaar een tweedehands naaimachine. Eentje die het wel deed, maar kuren vertoonde en voor de cliënten ingewikkeld was om – zonder of met weinig zicht – te bedienen. Afgelopen zomer werd hij toch weer uit de kast getrokken, want er was een nieuwe klus bedacht: het maken van beschermhoezen voor het gereedschap dat wordt gebruikt bij het bewerken van speksteen. Een mooie klus waar veel tijd in zou gaan zitten. Met name omdat de vaardigheden op de naaimachine weer even opgediept moesten worden!
Nieuwe naaimachine
Vol enthousiasme ging Jessyca met begeleidster Ine aan de slag. Met proeflapjes werd er druk geoefend. Maar toen zij voor het ‘echie’ gingen, ging het even goed mis. Zo erg zelfs dat zelfs Ine niet meer wist hoe de naaimachine gerepareerd moest worden. Eenmaal bij de reparateur, bleek daar een mooi nieuwe naaimachine te staan. Eentje die ook vaak werd gebruikt tijdens workshops voor kinderen. Eenvoudig bedienbaar en met de garantie van een goede service bij noodgevallen, nam Annelie de naaimachine mee naar Onnen.
Maar eerst: mondkapjes maken!
Daar werd het werken op de naaimachine al gauw een vast onderdeel op het vrijdagmiddagprogramma. Nu vanwege een dringendere klus: het maken van mondkapjes!
Ook daar had Ine weer een mooi ontwerp voor, dat ze had gekregen van een kennis. Een ontwerp dat, dankzij het ijzerdraad over de neus, zorgt voor onbeslagen brillen. Het behouden van de restvisus is namelijk heel belangrijk voor mensen die beperkt zijn in horen én zien. Het maakt net dat verschil tussen iets nog wel kunnen zien of niet. En dat is essentieel in een tijd waarin het mondkapje op steeds meer plekken gedragen wordt.
En dus werd er druk gewerkt aan het maken van zoveel mogelijk goede mondkapjes. Niet alleen voor en door de cliënten zelf, maar ook voor de vrijwilligers. In het OOG en OOR huis zijn de regels, sinds de landelijke aanscherping eerder dit najaar, namelijk ook aangepast. In de kleine ruimtes, zoals de creatieve ruimte, de rustruimte en de houtruimte werken we met niet meer dan twee mensen tegelijkertijd om de onderlinge afstand te waarborgen. Kan dat niet, omdat er hulp nodig is, dan zet iedereen een mondkapje op. Dat geldt overigens ook voor de grote, gezamenlijke ruimte!).
Mondkapjes en liplezen
Het dragen van een mondkapje heeft voor de doelgroep slechthorenden en doven grote impact op de communicatie. Wanneer iemand een mondkapje draagt terwijl hij of zij praat, dan wordt het geluid vervormd en neemt het volume af. Daardoor kunnen slechthorenden het nog moeilijker verstaan dan in de normale situatie. Voor doven valt er een andere vorm van communicatie weg, namelijk liplezen.
Om hen niet af te sluiten van communicatie, zijn er speciale mondkapjes met plastic vensters. Ook in het OOG en OOR huis is hier al mee geëxperimenteerd. Niet voor de cliënten zelf, want zij kunnen door hun slechte zicht niet liplezen, maar zij kunnen wel zo’n mondkapje dragen wanneer zij in contact komen met mensen die dat wel kunnen. Een materiaal dat goed werkt voor een venster en ook, niet geheel onbelangrijk gewassen kan worden, is transparant lamineerfolie.
Resultaat
En zo komt het dat we nu bijna allemaal een of meerdere vrolijke mondkapjes in ons bezit hebben die wasbaar zijn en de bril niet laten beslaan. Kijk maar naar het resultaat op de onderstaande foto!
