Afhankelijk zijn

Door: Annelie Westhuis

Onlangs sprak ik met een aantal deelnemers van het OOG en OOR huis over afhankelijk zijn. Ze waren het over 1 ding eens: dingen niet meer zelfstandig kunnen doen en afhankelijk zijn is het ergste aan het hebben van een dubbele zintuiglijke beperking.

We hadden samen een mooi en eerlijk gesprek. Opnieuw realiseerde ik me hoe heftig het moet zijn als je dingen niet zonder hulp kunt en persoonlijke dingen móet delen met een ander.

Wat zou ik doen als ik voor een bevolkingsonderzoek naar darmkanker hulp zou moeten vragen om mijn ontlasting in een reageerbuisje te doen? Zou ik het onderzoek uit schaamte ook aan mij voorbij laten gaan?

En hoe fijn is het dat ik een formulier met persoonlijke vragen in stilte zelfstandig kan invullen in de wachtkamer van een specialist en mijn antwoorden niet hardop met een ander hoef te delen, zodat iedereen in de ruimte het hoort…

Iedereen is het erover eens dat ze blij zijn met de professionele hulp die er is. Maar toch… “Alles wat ik zelf kan, wil ik het liefst zelf doen. Ook als dat betekent dat ik daarna zo moe ben, dat ik niets meer opneem en verder nergens aan toe komt…”
“Ik zou graag zonder begeleider willen, maar dan kan ik de dingen niet doen die ik graag zou willen doen. Dit is nog altijd een strijd voor mij.”

Die middag voel ik me vrij en onafhankelijk als ik naar huis fiets.

 

LinkedIn
Share