n het OOG en OOR huis is er sinds december 2021 hard gewerkt aan de zeshoeken. Dat zegt u waarschijnlijk niet zoveel, maar het is dan ook lastig om deze kunstvorm een naam te geven. De een noemt het ‘spelden prikken’, de ander ‘prikkunst’ en weer een ander zegt ‘het werken met stofjes’.
We zullen – voor wie niet (goed) ziet – proberen uit te leggen wat we hebben gemaakt. Na de verhuizing bleek het nieuwe onderkomen erg gehorig te zijn. Daar moesten we wat op bedenken. Er was nog geluidswerend materiaal over; namelijk schuimrubberen slaapmatjes die ook zijn gebruikt om onder de tafels te plakken, om zo de akoestiek te verbeteren. Corona liep op zijn eind en we hadden wel weer zin in een creatieve groepsactiviteit.
Annelie had al eerder een kunstwerkje gemaakt met dit materiaal, kopspelden en stofjes. Dat deed ze om te kijken welke creatieve bezigheden non~visueel mogelijk zijn.
Ze deed het volgende:
- Een patroon maken van verschillende soorten papier (de structuur van de te gebruiken papiersoorten moet duidelijk afwijken van elkaar) De onderdelen van het patroon die dezelfde kleur/stof moeten krijgen, moeten geknipt worden van hetzelfde papier.
- Dit patroon vast zetten op het schuimrubber met een speld
- Kleine vierkantjes stof knippen (elk papiersoort heeft z’n eigen kleur)
- De stof ordenen in bakjes die gemerkt zijn met hetzelfde papiersoort als in ht patroon is gebruikt.
- De vierkantjes 2x dubbelvouwen en op de juiste plek (voelbaar door het papier) te prikken met een kopspeld
Het effect was magisch!
Dat kunnen wij ook, maar hoe kunnen we met zijn allen aan één ‘schilderij’ werken? Dat ging niet, dus besloten we dat het materiaal in stukken moest worden geknipt. Voor het speelse effect bedacht Jessyca dat het een hexagoon ofwel een honingraat, bestaande uit kleine zeshoeken. Zo kon iedereen er eentje maken. Toen dachten we nog klein.) Met behulp van internet zochten we uit hoe we het beste een zeshoek konden maken. Het werd iets met een bord, liniaal en stift. Annelie tekende en knipte twee mallen van karton en wij trokken die over op het schuimrubber. Daarna konden we de zeshoeken uitknippen met een stofschaar.
Enthousiast sloegen we aan het verzamelen. Er was stof nodig, maar bovenal veel spelden. Heel veel spelden! We plaatsten een oproepje op Facebook en in het kerkblad. Ook zochten we alle lades in de creatieve ruimte af. Er kwamen spelden uit de naaidoos, bij de buurvrouw, uit Roden, maar vooral uit de So Low tevoorschijn. Ook verzamelden we drie grote bakken vol met allerlei stoffen en lapjes. Dik, dun, elastisch, glanzend, fluweelachtig, zacht, ruw… in allerlei kleuren en maten. Ook doneerde een lieve dame uit Onnen nog enkele slaapmatten.
Eef en Jessyca gingen enthousiast aan de slag in december. Zij begonnen abstract: banen, driehoeken, cirkels. Na de jaarwisseling werden ook Evelyn en Stientje enthousiast en zij begonnen aan een respectievelijk lieveheersbeestje en vlinder. De dames probeerden ook de mannen over te halen om een zeshoekje mee te prikken, maar op eentje na (die later ook afhaakte) was er niemand voor in. Toen Jessyca zag dat zij minder abstract werkten, dacht zij: ‘We maken een oog, een &-teken, een oor en een huis!’
Samen met vrijwilliger en creatieveling Eef S. werd er in april nagedacht over een ophangsysteem en lay-out. Hoe gaan we dit bevestigen? Welke zeshoek moet waar komen? Wat sluit mooi bij elkaar aan? En wat kunnen we er nog bij maken? Gelukkig waren er akoestische panelen aanwezig in het OOG en OOR huis die nog niet bevestigd waren aan de muur. Daarvan kon er mooi eentje dienen als achtergrond en ‘rug’ van al onze zeshoeken. We legden de zeshoeken erop en schoven wat heen en weer en maakten een lijstje met wat we nog moesten maken. Toen we tevreden waren, pakte Eef S. lijm, spijkers en een hamer en zo zorgde zij ervoor dat de zeshoeken die al klaar waren, op hun plek werden vastgezet. Een paar zware kratten erop en jawel, het liet niet meer los!
Evelyn maakte eind mei haar laatste kunstwerkje af: de taststok, verdeeld over twee zeshoeken. Eef S. ging weer lijmen en sloeg er nog wat spijkers in en voilà: ons maandenlange werk was voltooid. Het resultaat mag er wezen! En hoewel we onszelf soms tot vervelens aan toe toch aan het werk zetten – spelden doen pijn en het werk was eentonig…) we zijn er trots op!
De hexagoon heeft een prominent plekje gekregen in de huiskamer.
We danken iedereen die iets heeft gedoneerd om dit werk tot stand te laten komen!
p.s.: Er zitten onwijs veel spelden in. Mocht u raden hoeveel het er zijn, dan mag u een keer komen mee-eten in het OOG en OOR huis!
