Gedicht ‘Tinnitus’

Een gedicht van Huug Hartog

het suist in mijn oren, het suist in mijn kop.
wanneer houdt dat suizen nu eindelijk eens op?

het suist in de morgen, het suist in de middag
het suist in de avond het suist in de nacht.
dat suizen , dat suizen , dat eeuwige suizen
dat suizen dat krijgt mij steeds meer in zijn macht.

oh kon ik, oh kon ik, mijn ziel maar verhuizen!
mijn ziel maar verhuizen, naar een heel ander hoofd!
een heel ander hoofd, een hoofd zonder suizen!
oh kon ik, oh kon ik mijn ziel maar verhuizen!

dat suizen, kom ik daar nu ooit nog van af?
dat suizen, dat suizen, het voelt als een straf
het voelt als een straf voor mijn aardse bestaan
een straf voor iets wat ik niet heb gedaan.

dat suizen, hoe kan ik daar mee leren leven?
het duurt niet heel even, nee het duurt een heel leven
dat suizen, kom ik daar ooit nog van af?
of blijft het maar suizen tot aan mijn graf?

dat suizen dat suizen
is dat dan mijn kruis?
niet verder naar vragen
is dit dan mijn kruis?
niet klagen maar dragen
dat suizen, dat suizen
is dit dan mijn kruis?
is dat dan mijn kruis?
een heel leven vol, ja vol met gesuis

‘Tinnitus’ voorgedragen door Huug Hartog
LinkedIn
Share