Ook deze keer was het een bijzondere vrijdag in het OOG en OOR huis
Een verslag van Huug Hartog
Vrijdag 5 april was het een bijzondere dag in het OOG en OOR huis in Onnen. Het was al bijzonder dat Anna, die anders alleen op donderdag komt, nu de vrijdaggroep kwam versterken. Dat kon omdat Henk voor het testteam ergens anders was.
Na het sociale rondje kwam er een mevrouw genaamd Liesbeth de Vries. Het pad van Liesbeth en Annelie heeft elkaar gekruist bij de MatchMakers Noord. Liesbeth werkt als buurtwerker in Tynaarlo en bood aan om ons in het OOG en OOR huis eens wat meer te vertellen over haar werk, maar vooral over haar ervaringen bij verschillende community’s in het buitenland.
Als eerste vertelde Liesbeth over de Mennonieten. Mennonieten zijn doopsgezinden of ook wel annabaptisten genoemd. Zij onderscheiden zich van andere christenen omdat ze hun leden pas op volwassen leeftijd laten dopen. Maar ook onder de mennonieten zijn weer verschillende richtingen/stromingen.
Mennonieten zijn de volgelingen van Menno Siemons. Hij was pastoor in Witmarsum (Noordoost-Friesland) toen hij zich afscheidde van de kerk van Rome en een beweging begon die zo vanaf het jaar 1530 zich over Europa, Noord-Amerika Midden- en Zuid-Amerika, Paraguay verspreidde. Ook trokken mennonieten via Oost-Europa en Rusland naar Siberië.
Overal waar de mennonieten kwamen, stichtten zij landbouwgemeenschappen.
Alle bezit bleef daarin van de gemeenschap en in de gemeenschap daardoor werd ‘de community’s’ juist hele, welvarende gemeenschappen. De wereld van de mennonieten bestond uit enkel de gemeenschap, zij hadden alles binnen hun eigen grenzen. Als kind zijnde nam je het bedrijf van je ouders over.
Liesbeth de Vries heeft enige tijd verbleven in een gemeenschap in Belize (voormalig Brits-Honduras, gelegen in Centraal-Amerika), samen met haar man en opgroeiende kinderen.
Liesbeth en haar gezin werden overal gastvrij ontvangen en ze was zeer onder de indruk van de daar aanwezige gemeenschapszin, dat had ze in Tynaarlo nog niet gezien!
Maar ze constateerde ook de keerzijden. De belangrijkste daarvan was wel dat de jongere generaties niet meer de bevlogenheid van hun ouders hadden. De jongeren gingen het leven in welvaart als normaal beschouwen of wilden de gemeenschap toch wel verlaten.
Na een tijd in Belize verhuisden Liesbeth en haar gezin terug naar Assen en zette zij haar werk in de buurt voort. Wat zij in Belize had geleerd (breng mensen met een gemeenschappelijk doel bij elkaar en je krijgt een mini-gemeenschap en het is belangrijk dat iedereen mee kan doen) probeerde zij in de praktijk te brengen. Na een tijdje ging het toch weer kriebelen en kreeg zij een uitnodiging om in Engeland bij een andere community op bezoek te gaan.
In deze community, gelegen vlakbij Dover, had men voor de belangrijkste keerzijde daarvoor wel een oplossing. Als ls jongeren daar achttien jaar werden, konden ze kiezen om de gemeenschap te verlaten of te blijven. Zij mochten een x aantal jaar proeven aan het bestaan buiten de community. Als je daarna de gemeenschap besloot te verlaten, kon je altijd weer terugkomen en de familiebanden bleven toch wel bestaan. Overigens was deze community een stuk strenger dan die in Belize. In deze community leverde je al je bezit in. Enkel je tandenborstel bleef jouw eigendom. Mocht je de gemeenschap verlaten, dan kreeg je overigens wel een startkapitaaltje mee om een leven op te bouwen.
Het was een heel interessante lezing en er werden na afloop best wel wat vragen gesteld ook over haar werk als buurtwerker en wat zij geleerd heeft van haar ervaringen in het buitenland. Voor mij persoonlijk was het ook interessant en ik kon Liesbeth zelfs het één en ander vertellen over de mennonieten. Ook ik ben een keer op bezoek geweest bij een community, dat was in Duitsland.
Na de lezing was er de lunchpauze en daarna was het vrije invulling. Zelf heb ik ’s middags Eef geholpen met haar schilderij met kurkjes (zie een eerdere post op Facebook), wat zij zeer waardeerde. Om half drie was er de koffie en thee en rond de klok van drie kwamen de taxi’s en konden we allen weer huiswaarts gaan en we weer terugzien op wederom een bijzondere dag in het OOGG en OOR huis.
Ik vergat nog te vermelden dat er bij de ochtendkoffie nog gebak was voor ons. Dit was nog van de verjaardag van Berend.
