Van 1 tot en met 4 september jongstleden waren we met een groep van Gehoord en Gezien met vakantie in Aalden. Hieronder leest u een verslag hiervan dat is geschreven door Henk Dekker.
Op maandag 1 september was het dan zover. De vakantie naar Aalden ging van start. We verzamelden ons in het OOG en OOR huis in Onnen van waaruit wij per auto naar Aalden zouden vertrekken. Toen ik uit de taxi stapte stond de voordeur van het OOG en OOR huis open en werd ik verwelkomd door vrijwilligster Eef. Kees was er ook al. Terwijl de dakdekkers hoorbaar bezig waren met hun werkzaamheden aan het dak van ons huis, genoten wij van een kop koffie. Toen was het tijd om te vertrekken. We reden met 2 auto’s naar vakantiepark Landal Aelderholt in Aalden. Kees reed met Richard, Hans en Bert, Berend en ondergetekende reden met Eef mee. Toen we in het vakantiehuis arriveerden, ontmoetten we Annelie die daar reeds aanwezig was en haar dochter Mirte, die de hele vakantie bij ons zou blijven om ons te begeleiden. Na de koffie met warme cake, gingen we op verkenning in het vakantiehuis. Het was prettig dat er zowel boven als beneden geslapen kon worden. Na de lunch gingen Kees en ik op de tandem naar het museumdorp Orvelte. Daar aten we een ijsje en hebben daar wat rondgelopen. ‘s Avonds aten we een heerlijke ovenschotel. Na de koffie speelden we het gezelschaps- en kennisspel Triviant.
Attractiepark Slagharen
Het was de bedoeling dat we die dinsdag naar het Veenpark Barger-Compascuum zouden gaan. Maar vanwege een faillissement dat boven het hoofd van dit museum hing, weken we uit naar Attractiepark Slagharen. In plaats van het opsnuiven van educatie lieten wij ons verleiden tot puur vermaak. Op de parkeerplaats van het attractiepark ontmoetten we Jessyca, die met Miranda, naar Slagharen was meegereden, Marion, Ria en Joke, die ons die dag zouden begeleiden. We splitsten ons op in groepen. Ik liep met Annelie. We begonnen in een bootje dat met hoge snelheid van een waterglijbaan afroetsjde. Ik heb deze attractie twee keer bezocht. Toen ik voor de tweede keer met de boot meeging, werd ik kleddernat. Ik had me kunnen laten opdrogen in het drooghok dat daar was gesitueerd, maar daar moest voor betaald worden. Dus liet ik mij maar door de zon opdrogen. Ik ben per slot van rekening een Nederlander en dus zuinig. Verder heb ik in twee achtbanen gezeten waarvan er één over de kop ging. Voorts zat ik in een schip dat schommelde, in het reuzenrad, in de zweefmolen waarin ik door tegenwind moeite had met ademhalen, heb een ronde door het park gemaakt met een kabelbaan, en, dat vond ik de mooiste attractie, in de vrije val. In de vrije val word je stoeltje omhoog getakeld waarna hij iets zakt. Daarna stort je naar beneden. Dit gaat met een enorme vaart en is een fantastische ervaring. Vlak boven de grond komt je stoeltje tot stilstand. Omdat Annelie niet in alle door mij gekozen attracties durfde, spraken we passanten aan met de vraag of die mij wilden begeleidden naar en in een attractie en die ook met mij zouden moeten kunnen communiceren bij calamiteiten. In de achtbaan die over de kop ging en in de vrije val zat ik naast een meneer uit België. In het schommelschip zat ik naast een mevrouw die me vertelde dat mijn vrouw (ze bedoelde Annelie) foto’s maakte. Tussen de middag aten we een patatje. Jessyca, Hans en ik reden op de terugweg met Miranda mee. We hebben ons in Slagharen prima vermaakt. Die avond aten we soep en broodjes met allerlei smeerseltjes. Ook werd er weer Triviant gespeeld dat wederom door Hans werd gewonnen.
Op woensdagochtend maakte ik een fietstocht op de tandem met Githa. Toen we weer terugkwamen, zaten Hans en Mirte in de huiskamer op hun gitaar te spelen en werd er meegezongen, met onder andere ‘Yesterday’ van de Beatles en ‘Kleine jongen’ van André Hazes. Rond 12 uur begonnen we aan een wandeling naar de Jantina Hellingmolen in Aalden. Annelie en Bert gingen met de duofiets. Bij de molen aangekomen las Annelie de geschiedenis van de molen aan ons voor. Daarna gingen we pannenkoeken eten in het nabijgelegen restaurant. De pannenkoeken smaakten prima en het was ook gezellig. Weer thuis hebben we die middag zitten praten op het terras. Het avondmaal bestond uit rijst met groenten. Die avond speelden wij een soort sjoelspel zonder sjoelbak. De tafel was ingedeeld in vakken van 0 tot 5. Een stuk pijp, of een rol plakband, of een knikker rolde je over de tafel. Bleef zo’n voorwerp liggen op bijvoorbeeld vak 5 dan leverde je dat 5 punten op. De knikker was het dubbel aantal punten waard. Viel een voorwerp van de tafel of bleef die in vak 0 liggen, dan leverde je dat natuurlijk geen enkele punt op. Het kwam er op neer dat je het voorwerp dat je wilde laten rollen, met concentratie een zetje moet geven om zo over de tafel te laten gaan. Berend won.
Herinneringscentrum Kamp Westerbork
Op donderdagochtend gingen Bert, Hans en ondergetekende met Mirte, Daniëlle en Jochem naar Herinneringscentrum Kamp Westerbork. Tijdens de Duitse bezetting werden Joden, Sinti en Roma vanuit dit kamp gedeporteerd naar vernietigings- en concentratiekampen. Eerst brachten we een bezoek aan het museum waar er verhalen te lezen, foto’s te zien en audiofragmenten te horen zijn. Ook koffers en andere gebruiksvoorwerpen zijn daar te bezichtigen. Daarna reden we met een bus naar het terrein waar het kamp was gevestigd. Daar namen we deel aan een rondleiding. Het enige gebouw wat overgebleven is uit die tijd is de commandantswoning. Daniëlle en ik zijn om het huis, dat in een glazen constructie is ‘ingepakt’, heengelopen. De gids bracht ons naar het punt waar de registratiebarak heeft gestaan. Hier moesten de gevangenen zich melden en hun geld en waardevolle spullen inleveren. Ze kregen kampgeld dat alleen in het kamp waarde had. Ook namen we een kijkje in een woonbarak die herbouwd is. Hier werd geleefd en sliepen mensen in 3-hoog stapelbedden. Ook stonden we stil bij een treinwagon. De gevangenen werden in passagierstreinen maar ook in veewagons getransporteerd naar het Oosten. Als laatste stopten we de appèlplaats. Hier werden de gevangenen geteld om na te gaan of ze er allemaal nog waren. Toen we bij het eindpunt uit de bus stapten, gingen we uiteen. Hans en ik reden met Daniëlle weer naar Aalden, terwijl de anderen daar nog een tijdje bleven.
Terug in het vakantiepark gingen we later die middag naar de bowlingbaan, die door Annelie voor een uur was gehuurd. Daniëlle won met 50 punten. We sloten de vakantie af met het eten van pizza uit de doos. Berend werd opgehaald door de taxi. Richard, Hans en ik werden door Kees naar huis gebracht. Bert reed met Daniëlle mee.
Iedereen vond het een geslaagde vakantie. We willen Annelie, Miranda, Daniëlle, Githa, Ria, Joke, Marion, Kees, Eef, en Jochem hartelijk bedanken voor hun inzet. Onze speciale dank gaat uit naar Mirte, die samen met Annelie ons ook ’s avonds begeleidde.
