De blinde helpt de blinde
Door: Jessyca
De lamme helpt de blinde. Dat wordt vaak gezegd wanneer een persoon iemand anders helpt, zonder dat het ook daadwerkelijk tot een oplossing komt. Soms wordt het probleem zelfs alleen maar groter. Het spreekwoord als de blinde de blinde leidt, vallen ze beiden in de gracht is er nog zo’n één. Dat je elkaar als ‘lotgenoten’ wel degelijk verder kunt helpen, laat onderstaand voorbeeld zien.
Het is vrijdagmiddag rond een uurtje of 12. Cliënten van het OOG en OOR huis gaan wandelen in het nabijgelegen stukje natuur. De een met geleidehond aan de riem, de ander met taststok met grote rolpunt. Dit is een wekelijks ritueel. De route naar de uitlaatplaats is bekend. Toch is er deze vrijdag iets anders. Één van de paaltjes voor de ingang van het bospad ligt omver. Het zwarte paaltje ligt dwars over de stoep. De slechtziende vrouw met geleidehond had dit obstakel ’s ochtends al gespot, tijdens haar wandeling naar het OOG en OOR huis. Haar hond liep er toen keurig om heen, zoals een geleidehond dat hoort te doen. Ondanks haar slechtziendheid zag de vrouw het obstakel liggen. Zij ziet slechts 8 procent en het centrum van haar gezichtsveld is aangetast. Haar ogen wiebelen soms en wanneer zij zich moet focussen, blijven ze niet stilstaan. Het obstakel zag zij dan ook vanuit haar ooghoek.
De slechtziende vrouw wijst de andere cliënte op het obstakel. Deze dreigde er tegenaan te lopen en erover te struikelen. Dit kan gebeuren: wanneer de taststok naar rechts wordt gezwaaid en het obstakel bevindt zich aan de linkerkant, dan zit een ongeluk in een klein ooghoekje. De vrouw met de taststok had het liggende paaltje niet gezien. Zij ziet met haar enige oog niets en met haar andere oog slechts door een kleine koker. Dit wordt kokerzicht genoemd.
De hond wordt losgelaten en de vrouwen lopen verder. Plotseling blijft de hond stilstaan en blaft richting de bosjes. Beide dames zijn ook slechthorend. Het blaffen is echter opvallend, want normaal gesproken blaft een geleidehond maar zelden. Dan horen de vrouwen geritsel en geblaas. Ze zeggen tegen elkaar dat er dan wel iets aan de hand moet zijn en ze besluiten te gaan kijken. Snel wordt de hond teruggeroepen en aangelijnd.
Waar de vrouw met procentueel het meeste zicht oneindig en nietsziend de bosjes in staart, krijgt de vrouw met het kokerzicht het beestje, dat de consternatie heeft veroorzaakt, al snel in haar blikveld.
‘Kijk dan! Daar, daar!’ roept de ene slechtziende tegen de andere. ‘Ik zie het niet hoor,’ antwoordt de vrouw met de hond.
‘Kijk maar naar het balletje van mijn stok.’ De taststok wordt naar voren gestoken in de richting van het beest. De vrouw met de hond weet nu in welke richting zij moet kijken. Maar het is tevergeefs.
De iPhone biedt mogelijk een oplossing. Eerst probeert de vrouw met de hond een foto te maken. Na wat getuur op het schermpje komt zij echter tot de conclusie dat ze het beest moet hebben gemist met haar lens. Dan maakt de vrouw met kokerzicht en taststok een foto. Ze besluiten de foto bij terugkomst in het OOG en OOR huis nader te bekijken. Daar is minder licht en hebben de beide vrouwen beter zicht.
Al lopend vertelt de ene slechtziende vrouw aan de andere slechtziende vrouw wat ze nu precies gezien heeft. Het beest had een hele spitse neus, maar was niet groot en het bleef doodstil zitten. Ze fantaseren wat het geweest had kunnen zijn: een fret? Een rat? Een hermelijn?
De vrijwilliger in het OOG en OOR huis biedt uitkomst. Zij kijkt niet verbaasd op van de foto. Het blijkt een steenmarter te zijn geweest. In de omgeving van Haren wordt het kleine roofdier vaker gespot. En dat is geen positieve ontwikkeling; het beestje kan namelijk voor grote overlast zorgen.
Toch kan een blinde niet altijd een andere blinde helpen. Zo waren drie cliënten een paar maanden geleden op zoek naar een gevallen (ingeklapte) taststok. Dit stok was gevallen tijdens het uitlaten van de hond. Geen van de cliënten kon de stok, een witte met rode strepen, terugvinden op het grijze pad. Na een kwartiertje speuren werd dan ook besloten om naar het OOG en OOR huis te bellen voor assistentie. Het paar goedziende ogen had de stok binnen één luttele seconde gevonden.
En zo zie je maar: niet geschoten is altijd mis en zelfs een blinde schiet wel eens een kraai.
