Door: Annelie Westhuis
Ze had zich er zo op verheugd, voor het eerst sinds lange tijd weer een keer naar een paasbrunch, samen met haar man en schoonmoeder. Na het gezellige samenzijn en het lekkere eten, leek het haar leuk om samen nog een stukje te rijden met de auto en dan de middag af te sluiten met een kopje koffie thuis.
Bij binnenkomst ervaarde ze meteen de grote drukte. In het geroezemoes mochten ze een tafel kiezen. Bij het raam leek het licht het beste, maar toen ze zaten, twijfelde ze of ze de juiste tafel hadden gekozen. Ze hoorde van haar man dat er ook een tafel was aangewezen dichterbij het buffet, maar dat had ze niet mee gekregen. Weer opstaan en naar een andere plek gaan was ook zo’n gedoe, dus bleven ze maar zitten.
Ze stond in de rij bij het buffet. Gelukkig wist ze wat ze wilde drinken. Maar het was wel lastig om het precies te vinden. Een aardige man hielp bij het inschenken van de koffie en zo liep ze met dienblad met koffie langs het buffet. Eigenlijk had ze geen idee wat er allemaal te eten was. Er was zo weinig licht en ze voelde de mensen achter haar in de rij die stonden te wachten, waardoor ze niet voldoende tijd nam om dingen beter waar te nemen. Ze had haar man niet willen vragen om mee te gaan. Hij doet altijd al zoveel voor haar. Dit wilde ze zelf doen! Al zoekend en tastend wilde ze wat pakken en toen lag haar koffie ineens over het brood en het andere eten. Ze kon wel door de grond zakken, wat zou iedereen wel niet denken? Snel pakte ze wat eetbaars en legde dat op haar bord. Ze wist de weg nog terug naar het tafeltje, dat scheelde weer.
Ze zaten samen aan tafel te eten. Maar wat was het anders dan ze zich had voorgesteld. Wat was het anders toen ze nog beter zag… Door alle drukte kon ze haar man en schoonmoeder amper verstaan, dus een leuk gesprek zat er ook niet in. Ze had weinig trek, maar wilde toch voor een tweede keer langs het buffet gaan. Want daarvoor was ze toch hier? Terwijl ze weer in de rij stond, voelde ze de moeheid door haar lichaam gaan. Dapper zette ze door en haalde wat eten en bracht dat naar haar tafel. Haar man had patat en andere warme gerechten op zijn bord. Dat was ze niet tegengekomen … Toen het dessert werd geserveerd, had ze geen energie meer om nog een keer wat te halen. Ze dacht terug aan de tijd dat ze het liefst twee keer langs alle heerlijke desserts ging … Terwijl ze zat te wachten tot haar man zijn bord leeg had, wilde ze maar één ding; zo snel mogelijk hier weg! Weg van alle drukte, van alle onrust, de slechte verlichting en de chaos in haar hoofd.
Stil en verdrietig liet ze zich naar huis rijden. In plaats van gezellig samen met de auto een beetje toeren en haar schoonmoeder nog binnen vragen voor een kopje koffie, strompelde ze naar boven en dook ze in bed. Drie uur later werd ze weer wakker en voelde ze zich weer mens … Ze dacht terug aan hoe deze middag was verlopen … Machteloos en verdrietig bedacht ze dat het enige gezellige aan de middag de voorpret was geweest …
Ze weet het al een tijd dat ze niet goed hoort en steeds slechter gaat zien, maar vanmiddag kwamen de gevolgen even snoeihard binnen.
Ga terug naar het overzicht met blogs
