Door: Annelie Westhuis
Wat zag de wereld er vorige week mooi uit met een laagje sneeuw. Kinderen genoten van het sleetje rijden en sneeuwpoppen maken. Helaas brengt sneeuw niet alleen maar pret. Want als je beperkt bent in horen én zien wordt de wereld nog wat complexer dan het al is.
Het lopen op sneeuw is niet het grootste probleem, dat dempt en zorgt zelfs voor een betere akoestiek, waardoor dingen ineens beter te verstaan zijn. Grotere problemen worden ervaren op de plekken waar sneeuwresten liggen. Want hier tussen liggen spekgladde stukken ijs. Maar waar?
De geleidehond van Robert kent de weg en wijst hem precies waar ze naartoe moeten. Maar de hond kan niet aangeven waar ijs ligt en waar niet. Ik zie het voor mijn ogen gebeuren; Robert volgt de hond en glijdt een aantal keren bijna uit. Het verbaasd me dat hij overeind blijft… Met bewondering zie ik hoe hij zo rustig mogelijk verder loopt. Wat zal dit een extra energie kosten…
Veel slechtzienden hebben last van het licht. Sneeuw is heel wit en reflecteert in het licht. Hierdoor zorgt het heel snel dat een slechtziende verblind wordt. Weer een extra belemmering in de mobiliteit en oriëntatie.
Inmiddels is de sneeuw weer weg. Het ziet er minder mooi uit, maar het geeft de mensen van het OOG en OOR huis weer meer grip en stabiliteit in hun mobiliteit buitenshuis. #OOGenOORhuis #sneeuw#beperktemobiliteit
