Een kunstwerk dat aanzet tot nadenken
Nu denkt u misschien: ‘Wordt dit een zwaar beladen artikel?’ of: ‘Heb ik wel zin om dit te lezen?’ Nee en ja. Ja en nee. Het wordt een zwaar beladen artikel, maar niet over het onderwerp dat u misschien verwacht bij onze doelgroep. Het gaat nu eens een keer niet over de beperking van horen én zien, de gemene deler die ons allen bij elkaar heeft gebracht in het OOG en OOR huis.
Nee, dit artikel gaat over de plastic soep! En ja, uiteraard heeft u zin om het te lezen en als u geen zin heeft, dan maakt u maar zin. Knipoog! Want dit onderwerp is belangrijk. En actueel. En iets waar we ons allemaal nog schuldig aan maken. Want wanneer heeft u voor het laatst iets van plastic weggegooid? Ikzelf een paar minuten geleden nog …
Ook in het OOG en OOR huis gebruiken en verbruiken we veel plastic. Wat we gebruiken is blijvend en behoort tot de inventaris van ons huis, maar wat we verbruiken eindigt bijna altijd – onnadenkend – in de prullenbak. Om maar eens wat te noemen: boterhamzakjes, verpakkingsmaterialen, doppen en flesjes, doosjes van spelden … Ho, stop! In de prullenbak? Al die doosjes waarin we de spelden op kleur sorteerden, zomaar in de prullenbak! Nee, dat moet anders, dacht Eef. Hier moeten we wat mee.
Laten we beginnen bij onszelf. Laten we een halt toeroepen aan de groeiende berg plastic in de zee. Laten we ervoor zorgen dat de vissen en vogels niet langer hun maag vullen met ons plastic afval. Want, waarom? Waarom is de mens bezig om de aarde onleefbaar te maken? Waarom bedreigen we het voortbestaan van het dierenrijk? Waarom doen we dit onze kinderen en kleinkinderen aan? Why, why, why?
Eef drapeerde een oude sjaal neer als een vraagteken die ze vervolgens bekleedde met de plastic speldendoosjes. Het vraagteken ziet eruit als een afvalberg. Daaromheen schreef andere Eef de vragen. Het beeld symboliseert de geschreven tekst en de tekst verwoordt het beeld. Ze versterken elkaar, benadrukken elkaars kracht. Het is een kunstwerk wat niet tot de verbeelding spreekt: de boodschap van de kunstenaar is duidelijk. Het zet de kijker aan het denken en spoort hem of haar aan tot het ondernemen van actie. Want dat is nu echt nodig. Het moment is daar, waar het eigenlijk al lang daar had moeten zijn. Het tij kunnen we niet meer keren, maar we kunnen de vloed van plastic die de aarde overstroomt nog wel een halt toeroepen.
Komt u ook het kunstwerk bewonderen in het OOG en OOR huis en nadenken over de toekomst van de aarde?
